以久字韵赋翁仲

yǐ jiǔ zì yùn fù wēng zhòng
以久字韵赋翁仲

wǔ huáng qí lóng cháo dì hòu, lù shī tóng xiān gǔ tái xiù.
武皇骑龙朝帝后，露湿铜仙古苔绣。
jǐng chū mìng míng wēng yǔ zhòng, wú fù yì guān réng hàn jiù.
景初命名翁与仲，无复衣冠仍汉旧。
huán guī dà jiàn gāo cuó é, bù dòng rú shān yán zhèn shǒu.
桓圭大剑高嵯峨，不动如山严镇守。
qǐ zhī yì lì sī mǎ mén, jiǔ dǐng àn yí sī mǎ shǒu.
岂知屹立司马门，九鼎暗移司马手。
biàn qiān líng gǔ yì hé yì, luò yáng chén āi yī huí shǒu,
变迁陵谷亦何易，洛阳尘埃一回首，
yīn jiē chǒng rǔ fēi kě cháng, shì jiān hé zhě wèi cháng jiǔ.
因嗟宠辱非可常，世间何者为长久。
jūn bú jiàn hòu lái jīng jí mái tóng tuó, zuò xiǎng shī shēn héng lǒng mǔ.
君不见后来荆棘埋铜驼，坐想失身横陇亩。