mò běi huái gǔ sì shǒu xī zhāi mò běi kāi píng zhū
漠北怀古（四首·西斋《漠北》、《开平》诸
běi xiàng wú chéng guō, yáo yáo jiē dà huāng.
北向无城郭，遥遥接大荒。
jiù lái wén hàn tǔ, qián qù shì hé huáng.
旧来闻汉土，前去是河隍。
yě suàn gēn hán shuǐ, shā cōng yè fù shuāng.
野蒜根含水，沙葱叶负霜。
hé rén míng bì lì, shǐ wǒ lèi zhān shang.
何人鸣觱栗，使我泪沾裳。
¤