wǎn cì zhāo yīng
晚次昭应
luò rì xiàng lín lù, dōng fēng chuī mài lǒng.
落日向林路，东风吹麦陇。
téng cǎo màn gǔ qú, niú yáng xià huāng zhǒng.
藤草蔓古渠，牛羊下荒冢。
lí gōng hù jiǔ bì, wēn gǔ quán zhǎng yǒng.
骊宫户久闭，温谷泉长涌。
wèi wèn quán shèng shí, hé rén zuì róng chǒng.
为问全盛时，何人最荣宠。